Het Zwanenmeer

Het skelet van een zwaan in een hoek van de scène staat symbool voor Fabres ontleding van de basisprincipes van dit klassieke ballet, gedanst door het Koninklijk Ballet van Vlaanderen. Later dalen nog meerdere dierenskeletten neer uit de hemel. Fabre herschreef volledig de choreografie van de eerste en de derde akte van het beroemde ballet van Marius Petipa op muziek van Tsjaikovski. Voor de tweede en vierde akte onderzocht hij op een ongewone manier de relatie tussen solisten en corps de ballet. Zijn herwerking is een poging om door te stoten naar het wilde tumult onder het spiegelende oppervlak van het sprookje van het ballet, zonder de ballast van een zoete deklaag waaronder het jarenlang verscholen heeft gezeten. Centraal staat het thema van de dood, de metamorfose en de wedergeboorte. Eén van de centrale allegorische figuren is de dwerg die steeds van gedaante verandert (van duivel tot cupido tot ridder of wild dier). Als intrigant toont hij het ballet als een kunstvorm dat leeft in een gebied na de dood: steeds steekt hij de danseressen neer, waarna ze weer tot leven komen. Deze tegengestelden zijn barometers voor de onvatbaarheid van de werkelijkheid, aldus Fabre. Een ander belangrijk personage is de hofnar met een doodshoofd op zijn achterhoofd: hij is de tegenhanger van de dwerg en vertelt steeds de waarheid. Elke akte wordt ingeleid door de raadselachtige en prangende blik van de uil, een bekend symbool in het oeuvre van Fabre.