Als jij niet tot bij ons kan komen, dan komen wij naar jou! Die gedachte inspireert de internationale kleurrijke groep performers van Troubleyn/Jan Fabre om vanuit hun huis, tuin of studio, een theatertekst of een fragment van een theatertekst uit het werk van Jan Fabre, voor te lezen, in hun moedertaal. Iedere lezing werd door de performer zelf geënsceneerd, geïnterpreteerd en in beeld gebracht.
IRENE URCIUOLI met een fragment uit SIMON, GANGSTER OF ART, in haar moedertaal, het Italiaans.
ANDREY FESKOV leest, in het Russisch, een fragment uit de theatermonoloog BODY ON THE WALL.
ANNY CZUPPER koos voor DE KONING VAN HET PLAGIAAT (1998-2005).
SONIA BERGAMASCO verwent ons met een fragment uit WE NEED HEROES NOW (Jan Fabre, 2010).
ALEXANDER MOLOCHNIKOV reciteert uit ‘THE REINCARNATION OF GOD’ (1976).
CONOR DOHERTY met een fragment uit I AM BLOOD (2001).
PIETRO QUADRINO leest in het Italiaans uit A PERFECTLY NORMAL WOMAN (1995).
MARKO MANDIC met een fragment uit DE KONING VAN HET PLAGIAAT (1996).
CEDRIC CHARRON leest, in het Frans, Hoofdstuk 4 uit Jan Fabres theatermonoloog BODY ON THE WALL.
ANDREJ FESKOV koos voor een fragment uit THE REINCARNATION OF GOD (1976).
IRENE URCIUOLI leest in haar moedertaal WHO SHALL SPEAK MY THOUGHT.
IVANA JOZIC leest I AM BLOOD (2001).
STELLA HÖTTLER leest, in het Duits, ‘POEM 7’ uit Jan Fabres RESTANTEN (2014).
SONIA BERGAMASCO leest voor ons ‘Poem 3’ uit Jan Fabres RESTANTEN (2014).
CÉDRIC CHARRON leest, in het Frans, een fragment van Jan Fabres theatertekst DE ZOUTVERKOPER EN DE VLIEG. (1998).
SYLVIA CAMARDA leest in het Frans 'Hoofdstuk VII' van REQUIEM VOOR EEN METAMORFOSE (2006). In Hoofdstuk VII tredenmeerdere personages aan, waaronder de ‘Dokter /filosoof’, de ‘Thanatopracteur-Balsemer’ en de ‘Doodskistenmaker’. Het hoofdpersonage is een ‘Vlinder die de doden aan het lachen probeert te maken’ door grappen te vertellen. De glimlach is volgens de vlinder een ideaal middel tegen de dood. Zo worden de personages samengebracht in de verkenning van leven en dood, het moment van de metamorfose, een levendig feest ter ere van de doden. Jan Fabre droeg het stuk op aan zijn overleden ouders, Edmond Fabre en Helena Troubleyn.
Requiem voor een metamorfose is een eerbetoon aan alle eerstelijnswerkers die zorgen voor geliefden en patiënten, in het bijzonder aan degenen die dagelijks met de dood worden geconfronteerd.
Danseres en choreografe Sylvia Camarda is ook adviseur van de stad Luxemburg en modereert haar eigen tv-programma op ARTE genaamd 'Move!'. Sylvia is sinds 2005 verbonden met Troubleyn. Zij was te zien in Fabres Je suis sang (2005-2007), Requiem voor een metamorfose (2007), I am a mistake (2007) en Orgy of tolerance (2009). Sylvia is ook te zien in Fabres nieuwe creatie The fluid force of love.
CONOR DOHERTY leest in het Engels een fragment uit ENGEL VAN DE DOOD (1996). In deze tekst onderzoekt Jan Fabre, geïnspireerd door de androgyne figuur van de Amerikaanse kunstenaar Andy Warhol, verschillende ideeën met betrekking tot authenticiteit en de onsterfelijkheid van iconen. Het personage leeft een dubbele identiteit en onderzoekt de relatie tussen de kunstenaar en de buitenwereld, verscheurd tussen de tegenstrijdige verlangens - het verlangen naar (h)erkenning en het verlangen naar anonimiteit.
De Ierse performer Conor Doherty studeerde dans in Nederland. Sinds 2016 is hij regelmatig te zien in het werk van Troubleyn/Jan Fabre, zoals include Mount Olympus - To glorify the cult of tragedy en Belgian rules/ Belgium rules. Conor werkte eveneens bij de theater-en dansgezelschappen zoals Angelica Liddell, United Cowboys and Irish Modern Dance Theatre. Conor is ook te in Fabres nieuwe creatie The fluid force of love.
Precies een jaar geleden presenteerde ANNY CZUPPER de allereerste Corona-lezing. Het project geeft de performers de kans om zijn interpretatie, taal en passie voor theater digital te delen. Vandaag, meer dan vijftig Corona-lezingen later, vereert Anny ons opnieuw met een lezing, dit keer uit de monoloog DE KONING VAN HET PLAGIAAT.In deze monoloog onderzoek Fabre de idee dat kopiëren en herhaling noodzakelijke voorwaarden zijn voor evolutie, waarbij het belang van originaliteit en authenticiteit in wetenschap, kunst en filosofie in vraag wordt gesteld.
- Het kunstwerk in de video is Klopper (2007) van Wim Delvoye.
Anny Czupper sloot zich in 2000 aan bij het Troubleyn gezelschap voor de voorstelling As long as the world needs a warrior’s soul.Sindsdien speelde ze mee in verscheidene voorstellingen waaronder Je suis sang (2001), Histoire des larmes (2005) voor het Festival d’Avignon, Cour d’honneur en Mount Olympus – To glorify the cult of tragedy (2015). Naast haar acteerwerk begeleidt Anny het gezelschap ook als stemcoach en als coach voor de Franse taal.
PIETRO QUADRINO leest, in het Italiaans, enkele gedichten uit Jan Fabres RESTANTEN (2014). Met een gastrol voor Matteo Sedda.
« Er zijn mythen en er zijn dromen.
Ondanks alle verschillen hebben dromen en mythen één ding gemeen:
ze zijn geschreven in dezelfde vergeten taal.
Deze fantasierijke vergeten taal opnieuw leren
brengt ons bij de belangrijkste bron van wijsheid: de verwondering.
Een brenger van inzichten van onszelf naar onszelf.
Deze universele vergeten taal heeft een andere logica
dan de conventionele taal die we gebruiken wanneer we wakker zijn.
Wanneer we slapen verandert alles
en ontwaken we in een andere vorm van bestaan.
We dromen en regisseren onze eigen dromen. » - Jan Fabre, Restanten, 2014 (uitgegeven in het Nederlands bij De Bezige Bij).
De Italiaanse acteur Pietro Quadrino volgde zijn passie voor theater doorheen Europa. Zo werkte hij samen met welbekende Europese artiesten en gezelschappen als Théâtre du Soleil, Angelica Liddel, Carlo Boso en Alex Rigola. In Brussel richtte hij de literaire groep ‘The Pyropoets’ op. Sinds 2012 werkt Pietro regelmatig samen met Jan Fabre en Troubleyn. Binnenkort is hij te zien in Fabres nieuwe creatie The fluid force of love.
De Italiaanse IRENE URCIUOLI leest in haar moedertaal een fragment uit IK BEN BLOED. Jan Fabre schreef deze tekst als ‘een middeleeuws sprookje’. Het is een onderzoek naar de fysieke en de mentale wonden die de mens met zich meedraagt sinds de Middeleeuwen. Fabre zei in 2001: “De tekst Ik ben bloed vraagt om terug te keren naar ons lichaam, door het vloeibaar te maken. Want ons lichaam heeft het grootste geheugen, het meest kracht. En door het omhulsel dat het lichaam is, achter te laten, kun je geen wonden meer hebben." De tekst, opgebouwd als een litanie en deels in het Latijn geschreven, refereert naar het werk van de 12-eeuwse mystica, Hildegarde von Bingen.
Kunstwerk op de achtergrond: Spirit Cooking van Marina Abramovic.
Over de performer: Irene Urciuoli is een Italiaanse actrice. Zij maakt deel uit van Troubleyn/Jan Fabre sinds 2018 en was te zien in Belgian rules/Belgium rules en Mount Olympus – To glorify the cult of tragedy. Irene is ook te zien in Fabres nieuwe creatie The fluid force of love.
ANNABELLE CHAMBON leest een fragment, in het Frans, uit WIE SPREEKT MIJN GEDACHTE?. Jan Fabre schreef deze monoloog in 1980 voor iemand met gevoelige ogen en oren. Het personage maakt zichzelf gek met zijn rondtollende gedachten, een gevoel dat je misschien herkent in deze bizarre tijden waarin sociale contacten veelal tot online ontmoetingen beperkt worden.
Kunstwerk op de achtergrond: 2060 Cédric van de Belgische artiest Tjen Meylemans.
Annabelle Chambon is sinds As long as the world needs a warrior’s soul (2000) een vaste waarde van het Troubleyn gezelschap, als performer, danseres en actrice. Fabre creëerde met en voor Annabelle het solowerk Preparatio Mortis, een voorstelling die ondertussen al meer dan 15 jaar tourt. Zij is één van de senior lesgevers van de Jan Fabre Teaching Group. Annabelle is ook te zien in Fabres nieuwe creatie The fluid force of love.
MATTEO SEDDA leest een fragment, in het Italiaans, uit DRUGS KEPT ME ALIVE. Jan Fabre schreef deze tekst in 2011, gebaseerd op het persoonlijke verhaal van performer Antony Rizzi en zijn moedige dans met hiv-seropositiviteit, het virus waarmee de mensheid sinds het midden van de jaren tachtig leerde leven. Matteo Sedda kwam er een paar jaar geleden achter dat hij seropositief was. Hoewel hij het in het begin moeilijk vond om hierover te praten, maakte hij in 2018 in Troubleyn/Laboratorium POZ! In deze voorstelling initieert een jonge hiv-positieve persoon door middel van een autobiografische ervaring, een pad naar de herontdekking van licht.
Danser, performer en choreograaf Matteo Sedda werkt sinds 2014 samen met Troubleyn/Jan Fabre voor Mount Olympus - To glorify the cult of tragedy (2015) en de solo The generosity of Dorcas (2018). Matteo zal ook te zien zijn in Fabres nieuwste creatie The fluid force of love.
IVANA JOZIC leest I AM A MISTAKE (Jan Fabre, 1988). De botte bekentenis 'Ik ben een fout' herhaalt zich als een mantra, een metafoor voor de relatie van de kunstenaar met de buitenwereld, een protest tegen conformisme, waarbij de menselijke tekortkomingen worden aan het licht worden gebracht. De tekst onderzoekt ‘roken’, gezien als een daad van individualiteit tegen de gevestigde sociale orde. Ondanks de negatieve gevolgen voor de gezondheid, wordt roken nog steeds geassocieerd met esthetische en sensuele gevoelens.
De Kroatische danseres en actrice Ivana Jozic studeerde klassiek ballet in Zagreb. In London Contemporary Dance School studeerde zij hedendaagse dans, in de Drama Studio London volgde zij de acteeropleiding. Sinds Je suis sang (2003) is Ivana Jozic in talrijke voorstellingen van Troubleyn/Jan Fabre te zien geweest. Fabre creëerde twee solowerken voor Ivana: Angel of death in 2003 en Another Sleepy Dusty Delta Day in 2008. Binnenkort is zij te zien in Fabres nieuwe creatie The fluid force of love.
PIETRO QUADRINO leest, in het Italiaans, een fragment uit RESTANTEN, poëtische teksten waarmee Jan Fabre ons uitnodigt in het rijk van de dromen en de mythen. “Wat is het belangrijkste, waken of slapen?”. Jan Fabre schreef deze teksten over dromen en slapeloosheid voor de historische voorstelling Mount Olympus - To glorify the cult of tragedy (2015).
De Italiaanse acteur Pietro Quadrino volgde zijn passie voor theater doorheen Europa. Zo werkte hij samen met welbekende Europese artiesten en gezelschappen als Théâtre du Soleil, Angelica Liddel, Carlo Boso en Alex Rigola. In Brussel richtte hij de literaire groep ‘The Pyropoets’ op. Sinds 2012 werkt Pietro regelmatig samen met Jan Fabre en Troubleyn. Binnenkort is hij te zien in Fabres nieuwe creatie The fluid force of love.
STELLA HÖTTLER leest, in het Duits, een fragment uit DE KONING VAN HET PLAGIAAT (Jan Fabre, 1996). In deze monoloog werkt Fabre de gedachte uit dat kopiëren en herhalen noodzakelijk zijn voor de evolutie en relativeert hij originaliteit en authenticiteit op het gebied van wetenschap, kunst en filosofie.
Stella Höttler studeerde klassiek ballet aan de Universiteit voor muziek- en podumkunsten in Mannheim, Duitsland. Na haar studies sloot ze zich aan bij Troubleyn / Jan Fabre als performer in Fabre's 24 uur durende performance Mount Olympus - To glorify the cult of tragedy (2015). Sindsdien speelde ze ook in Belgian Rules / Belgium Rules (2017) en in een speciaal gecreëerd solowerk Resurrexit Cassandra (2019). Binnenkort is Stella ook te zien in Fabres nieuwe creatie The fluid force of love.
CEDRIC CHARRON leest, in het Frans, een fragment (zaal 11) uit LICHAAMPJE AAN DE WAND (Jan Fabre, 1996). De tekst onderzoekt de relatie tussen een mannelijke performer en een vrouwelijke fotograaf: een metafoor voor de spanningsboog tussen een speler en zijn publiek. Centraal staat de idee dat we ons pas bewust worden van ons lichaam door de blik van ‘de ander’.
De franse danser en acteur, Cédric Charron, vond in 2000 zijn artistieke thuis bij Troubleyn/Jan Fabre. Sindsdien is hij te zien in (bijna) iedere voorstelling. In 2014 creëerde Jan Fabre de monoloog Wacht, wacht, wacht … voor mijn vader voor en met Charron. Cédric is één van de oorspronkelijke leden van de Jan Fabre Teaching Group, opgericht om een nieuwe generatie van performers op te leiden. Hij zal binnenkort ook te zien zijn in Fabres nieuwe creatie The fluid force of love.
IOANNA MOULIAKOU leest in het Grieks DE DIENAAR VAN DE SCHOONHEID (Jan Fabre, 2009). Aan het woord is een poppenspeler die onzichtbaar wenst te worden om de schoonheid op de voorgrond te laten treden. De dienaar van de schoonheid is het derde deel, samen met De keizer van het verlies en De koning van het plagiaat, van Fabre’s trilogie over de kunstenaar, de schoonheid en ‘de leugen van de verbeelding’.
De Griekse actrice, regisseur en taalkundige Ioanna Mouliakou is vooral geïnteresseerd in fysiek theater. Zij nam deel aan een workshop van de Jan Fabre Teaching Group in Troubleyn/Laboratorium om zich te verdiepen in Fabres Richtlijnen voor de performers van de 21ste eeuw, Van act tot acteren.
ANN EYSERMANS leest fragmenten uit REQUIEM VOOR EEN METAMORFOSE (Jan Fabre, 2006). Ann selecteerde korte reflecties over leven, dood en metamorfose, die haar inspireerden voor een muzikale improvisatie op de harp. De tekst is een eerbetoon aan alle zorgverleners die professioneel verbonden zijn met de dood.
Film en montage: Istvan Lee-Össy en Ann Eysermans in de ChampdAction/Studio.
Requiem voor een metamorfose werd in het Nederlands gepubliceerd door Bezige Bij.
Ann Eysermans is een muzikante (op contrabas en harp), performer en componiste. Ze is als artist in residence verbonden aan ChampdAction. Haar mateloze fascinatie voor treinen - in navolging van haar doctoraat ‘P-TRAINS (Astrin Phosphora)’ - weerspiegelt zich in tapecomposities met treingeluiden, treingedichten, beelden en video's. In 2007 was zij performer in Requiem für eine Metamorphose (Troubleyn/Jan Fabre en ChampdAction) en in 2008 speelde zij mee in de film die Chantal Akerman creëerde voor I am a mistake van Troubleyn/Jan Fabre.
IRENE URCIUOLI leest in het Italiaans WACHT, WACHT, WACHT ... (voor mijn vader). Jan Fabre schreef de tekst in 2014, voor een solowerk dat hij creëerde voor en met Troubleyn/Jan Fabre performer Cédric Charron. In deze theatertekst voert een zoon een denkbeeldige gedachtewisseling met zijn vader. Hij ontpopt zich als ‘Charon’, de veerman (gebaseerd op de Grieks/Romeinse mythologie) die zijn vader voorbereidt op de laatste passage.
Irene Urciuoli is een Italiaanse actrice. Zij maakt deel uit van Troubleyn/Jan Fabre sinds 2018 en was te zien in Belgian rules/Belgium rules en Mount Olympus – To glorify the cult of tragedy.
DIONISIS DENNIS MAKRIS leest in het Grieks WE NEED HEROES NOW! (Jan Fabre, 2010). Geïnspireerd door een groep mensen gefotografeerd op Ground Zero, de dag na de geschiedenisveranderende gebeurtenissen van 9/11, met een spandoek met het opschrift 'We need heroes now! - onderzoekt Fabre ons verlangen naar een held en naar wiens maatstaven zijn helden gedefinieerd.
Over de acteur: De Griekse artiest Dionisis Dennis Makris sloot zich in 2012 aan bij de Troubleyn Company voor de re-enactment van The power of theatrical madness . Als onderdeel van de theatrale groep 'Little Things Orchestra' nam hij performance-rollen op zich, waaronder Hamlet en Oedipus Tyrannus. Als acteur voor het Nationale Theater van Griekenland nam hij deel aan de Ant1 tv-serie, Tamam en het Athens & Epidaurus Festival.
TOM TIEST koos enkele tekstfragmenten uit ANOTHER SLEEPY DUSTY DELTA DAY (Jan Fabre, 2008) voor zijn muzikale en filmische bijdrage. Actrice Annika Serong leest. De legendarische country hit ‘Ode to Billy Joe’ van Bobby Gentry was het vertrekpunt van Fabres tekst: een verhaal over liefhebben en loslaten, over springen in het onbekende oneindige.
Tom Tiest is gitarist, componist en producer. Hij werkte met Jan Fabre als performer/muzikant voor Requiem für eine Metamorphose en hij componeerde de muziek voor de voorstellingen Another sleepy dusty delta day, een solo voor Ivana Jozic en Attends attends attends ... (pour mon père), een solo voor Cédric Charron.
GORAN NAVOJEC leest in het kroatisch IK BEN EEN FOUT(Jan Fabre, 1988).
De botte bekentenis ‘Ik ben een fout’ wordt herhaald als een mantra, een metafoor voor wat het is om een kunstenaar te zijn, een metafoor voor protest. Protest tegen de werkelijkheid en haar wetten, tegen feitelijkheden en hun conformisme.
Goran Navojec is een geliefde Kroatische acteur en muzikant. In zijn drie decennia lange carrière speelde hij in talloze films, had hij prominente rollen op televisie en op het podium. Hij acteerde in verschillende Amerikaanse en Britse theater- en filmproducties, waaronder Mission Impossible (2011). In 2009 toerde hij de wereld rond met de voorstelling Orgy of Tolerance van Jan Fabre.
ANNABELLE CHAMBON leest in het frans ÉTANT DONNÉS (Jan Fabre, 2004) – in Frankrijk gepubliceerd door L’Arche Editeur.
Etant donnés: 1° la chute d'eau, 2° le gaz d'éclairage is de titel van het laatste werk van Marcel Duchamp, waaraan hij meer dan twintig jaar heeft gewerkt. Het iseen kijkkast met een verweerde houten deur. Twee kleine kijkgaten in de deur tonen een vrouwelijk naakt van wie het hoofd niet te zien is, liggend op een bed van blaren en takken, in haar hand een gaslantaarn. Op de achtergrond een berglandschap met een waterval. Het is een bevreemdend beeld dat de toeschouwer in de rol van voyeur dwingt. Het werk is het resultaat van Marcel Duchamps reflectie op de podiumkunsten.
Fabre radicaliseert de gedachte van Duchamp door een dialoog tussen de vrouw en haar vagina te ontwikkelen. Terwijl de vrouw illusies koestert van bekoorlijkheid en macht, roept haar geslacht haar telkens terug naar de drift en het seksuele verlangen. Dit levert een sterke metafoor voor de spektakelmaatschappij op.
Annabelle Chambon is sinds As long as the world needs a warrior’s soul (2000) een vaste waarde van het Troubleyn gezelschap, als performer, danseres en actrice. Zij is ook één van de senior lesgevers van de Jan Fabre Teaching Group.
NIKOLAUS BARTON leest, in het duits, een fragment uit LICHAAMPJE AAN DE WAND. Jan Fabre schreef deze theatertekst in 1996, geïnspireerd op interviews met de kunstenaars ORLAN, Rob Scholte en Wim Vandekeybus. Centraal staat de gedachte dat we ons slechts bewust worden van ons lichaam door de blik van de ander. De lezing werd gefilmd door Claudia Lomoschitz.
Nikolaus Barton is een Oostenrijkse acteurs, schrijver en (film)regisseur. In 2013 vertolkte hij de rol van Richard Wagner in Fabres Tragedy of a friendship. Nikolaus maakt deel uit van het ensemble van Theater in der Josefstadt in Wenen. Hij verfilmde net twee projecten voor de Oostenrijkse TV en maakte de kortfilm Inertia voor de Filmakademie in Wenen.
ALEXANDER MOLOCHNIKOV koos een plek in Moscow met een feëriek uitzicht op het Kremlin, om enkele fragmenten uit IK BEN EEN FOUT voor te lezen. Jan Fabre schreef dit kunstenaarsmanifest in 1988 als hommage aan Luis Buñuel.
De theaterteksten van Jan Fabre werden in Rusland gepubliceerd door het Electro Theater.
Alexander Molochnikov is een meermaals bekroonde Russische regisseur en acteur. Hij is één van de twee acteurs die alternerend The Night Writer, Fabres eerste repertoirevoorstelling in het Bolshoï Drama Theater in Sint-Petersburg, spelen.
CHIARASTELLA SORRENTINO leest in het Italiaans WE NEED HEROES NOW (Jan Fabre, 2010). De lezing is een eerbetoon aan alle gezondheidswerkers, de echte helden in de strijd tegen Corona.De tekst werd in het Italiaans gepubliceerd door Editoria & Spettacolo in een vertaling van Franco Paris.
Chiarastella Sorrentino (geboren in Napels in 1995) is een Italiaanse actrice van het Nationaal Theater in Genua. Ze ontmoette Jan Fabre voor het eerst tijdens de Jan Fabre Teaching Group in november 2019 in het Troubleyn/Laboratorium.
DIMITRI BRUSSELMANS leest in het Nederlands fragmenten uit DE OORLOG IN MIJN LICHAAM (2011). Jan Fabre schreef de tekst voor een performer wiens verhaal hem inspireerde: Antony Rizzi. Het gaat over een moedige danser en zijn HIV-seropositiviteit, het virus waarmee de mensheid sinds midden jaren tachtig moest leren leven. Deze zin spreekt voor zich: “Ben ik ziek of ben ik een ongeneeslijke levensgenieter?” De tekst werd gepubliceerd door de Bezige Bij.
Dimitri Brusselmans werkte als performer en muzikant mee aan Je suis sang (2005), Histoire des larmes (2005) en Requiem fur Eine Metamorphose (2007). Hij componeerde de muziek voor Drugs kept me alive (2012). Voor én na de klassieke studies aan het Koninklijk Vlaams Muziek Conservatorium speelde hij met rock-electro en klassieke orkesten zoals The Wineguns, Boenox, Monky Pussy, I Fiamminghi of recenter Fluo Zwart.
IOANNA MOULIAKOU leest in het Grieks uit RESTANTEN (fragment 34). Jan Fabre schreef deze poëtische teksten over dromen en slapeloosheid voor de historische voorstelling Mount Olympus (2015). Jan Fabres theaterteksten worden in Griekenland gepubliceerd door Nissos.
De Griekse actrice, regisseur en taalkundige Ioanna Mouliakou is vooral geïnteresseerd in fysiek theater. Zij nam deel aan een workshop van de Jan Fabre Teaching Group in Troubleyn/Laboratorium om zich te verdiepen in Fabre’s Richtlijnen voor de performer van de 21ste eeuw, Van act tot acteren.
CEDRIC CHARRON leest in het Frans de monoloog WACHT, WACHT, WACHT… (voor mijn vader). Jan Fabre liet zich inspireren door het leven en door de naam van Cédric Charron, een performer met wie hij nauw samenwerkt sinds As long as the world needs a warrior’s soul (2000). Een zoon voert een denkbeeldige gedachtewisseling met zijn vader. Hij ontpopt zich als ‘Charon’, de veerman die zijn vader voorbereidt op de laatste passage.
De theaterteksten van Jan Fabre worden in Frankrijk gepubliceerd door L’Arche Editeur.
IVANA JOZIC leest in het Engels ANOTHER SLEEPY DUSTY DELTA DAY Jan Fabre schreef deze tekst voor haar in 2008, geïnspireerd door de legendarische country hit ‘Ode to Billy Joe’ van Bobby Gentry. Een verhaal over liefhebben en loslaten, over springen in het onbekende oneindige. De lezing werd gefilmd door Milan Kovacevic.
Ivana Jozic is sinds 2003 een vaste waarde van het Troubleyn gezelschap, als performer, danseres en actrice. Zij is ook één van de senior lesgevers van de Jan Fabre Teaching Group.
De tekst werd in het Engels gepubliceerd door Martin E. Segal Theatre Center in New York.
PHIL GRIFFIN leest in het Engels WE NEED HEROES NOW (Jan Fabre, 2010). Op 12 september 2001, voor Ground Zero in New York, werd een groep mensen gefotografeerd met een spandoek waarop stond WE NEED HEROES NOW. De lezing is een eerbetoon aan alle zorgdragers die zich met hart en ziel, met lijf en leden, in de strijd tegen Corona werpen.
De Britse artiest Phil Griffin was Troubleyn’s eerste mannelijke dancer (Das Glas im Kopf wird vom Glas, The Dance Sections,1987). 30 jaar later nodigde Jan Fabre hem uit om het creatieproces van Mount Olympus bij te wonen, als artist-in-residence van Troubleyn/Laboratorium. Het resultaat was de tentoonstelling Surrender, met een selectie van 40 kunstfoto’s en een unieke kunstdocumentaire.
STELLA HÖTTLER leest in het Duits IK BEN BLOED. Een middeleeuws sprookje (Jan Fabre, 2001). De theatertekst draait om de gedachte dat er sinds de zogenaamde donkere middeleeuwen weinig is veranderd. Er is geen echte evolutie geweest omdat de mens in zijn driften en impulsen nog steeds een grote agressie vertoont, waarin hij niet wezenlijk verschilt van de dieren, en ook nog steeds eens systematische bloeddorstigheid vertoont, waarin hij wezenlijk verschilt van de dieren.
MATTEO SEDDA leest in het Italiaans fragmenten uit RESTANTEN (2014). Jan Fabre schreef deze poëtische teksten over dromen en slapeloosheid voor de historische voorstelling Mount Olympus (2015).
Residui werd in het Italiaans uitgegeven door Editoria&Spettacolo in het boek Jan Fabre, Residui e altri testi.
IRENE URCIUOLI leest in het Italiaans ENGEL VAN DE DOOD (1996). Jan Fabre liet zich voor deze tekst inspireren door het werk en het leven van de Amerikaanse pop-art artiest Andy Warhol.De tekst heeft als ondertitel ‘een monoloog voor een man, een vrouw of een hermafrodiet’. Deze androgiene ambiguïniteit vormt het hart van de tekst.
GUSTAV KOENIGS leest in het Duits IK BEN EEN FOUT (1988). "Ik ben een vergissing omdat ik te veel verlangen heb dat zelfs nog dwingender is dan honger." En het personage weet dat hij hiervoor een prijs moet betalen: die van geleidelijke zelfvernietiging.
De film is gemaakt door KAKVERSUM, het Duitse collectief van Gustav Koenigs, Karl Anton Koenigs, Julia Maria Primus and Matthias Grüner.
Jan Fabres theaterteksten worden in Duitsland gepubliceerd door Fischer Verlag.
LORE BORREMANS leest in het Nederlands een fragment uit RESTANTEN (2014). Jan Fabre schreef deze poëtische teksten over dromen en slapeloosheid voor de historische voorstelling Mount Olympus (2015). Restanten werd in het Nederlands uitgegeven door De Bezige Bij.
Lore Borremans is bij Troubleyn/Jan Fabre sinds 2014 actief als danseres, performer en regie-assistente.
TOBIAS LANGE leest in het Duits DE REÏNKARNATIE VAN GOD (1976). Het personage Jean voert een innerlijke monoloog met zijn vroeggestorven broer Emile. Het is een relaas vol tegenstrijdige emoties van verdriet, jaloezie, pijn, angst, spijt, verering ...
Tobias Lange speelde de rol van Jean in de Duitse voorstelling Die Reinkarnation Gottes die Jan Fabre creëerde voor Theater Am Turm in Frankfurt.
De theaterteksten van Jan Fabre worden in Duitsland gepubliceerd door Fischer Verlag
GIULIA PERELLI leest in het Italiaans IK BEN EEN FOUT (1988). De botte bekentenis 'Ik ben een fout' herhaalt zich als een mantra, een metafoor voor protest. Het protest van een kunstenaar tegen de werkelijkheid en haar wetten, tegen feitelijkheden en hun conformisme. Jan Fabre droeg de tekst op aan de subversieve filmmaker Luis Buñuel. De Italiaanse vertaling van Franco Paris werd gepubliceerd bij Editoria&Spettacolo in het boek JAN FABRE TEATRO I.
PIETRO QUADRINO leest in het Frans enkele fragmenten uit de monoloog DE KEIZER VAN HET VERLIES (1994). Jan Fabre droeg de tekst op aan Tommy Cooper. Deze Britse komiek beheerste de kunst om zijn goocheltrucs op een onnavolgbare manier te laten mislukken. De tekst is een ode aan de schoonheid van de mislukking en aan de kunst om nooit op te geven. Omdat men altijd opnieuw kan beginnen, vanaf het begin.
De tekst werd in Parijs gepubliceerd door L'Arche Editeurs.
IVANA JOZIC leest, samen met haar dochter Elizabeta, in het Engels, EEN STAM, DAT BEN IK (2004). Het is Jan Fabres eigenzinnige poëtische kijk op het werk van de theaterdenker en visionair Antonin Artaud. Artaud ging bij indianenstammen op zoek naar een geheim ritueel om het goddelijke in zichzelf te vinden. De tekst werd in het Engels gepubliceerd door Martin E. Segal Theatre Center in New York.
KATARINA BISTROVIC-DARVAS leest in het Kroatisch fragmenten voor uit GESCHIEDENIS VAN DE TRANEN (2004). Geïnspireerd door Roland Barthes’ vraag in Fragments d’un discours amoureux, ‘Wie gaat de geschiedenis van de tranen schrijven?’ werkt Jan Fabre in dit theaterstuk de verhouding tussen water en het menselijke lichaam uit.
Katarina Bistrovic-Darvas speelde mee in Requiem voor een metamorfose (2007), Orgy of tolerance (2009) en Prometheus’ Landschap II (2011). De lezing werd gefilmd door Milan Kovacevic. De tekst werd in het Kroatisch uitgegeven door ZeKaeM.
ANTONY RIZZI leest in het Engels de monoloog IK BEN EEN FOUT (1988). "Ik ben een fout omdat ik mijn leven en werk organisch naar eigen inzicht vormgeef. Zonder me iets aan te trekken van wat men moet doet of wat men hoort te zeggen.", zo vat het personage zijn visie op de wereld samen. Jan Fabre droeg dit manifest op aan de Spaanse surrealistische kunstenaar Luis Buñuel. Alessandro Costagliola filmde de lezing.
ANDREJ FESKOV koos een fragment uit IK BEN EEN OFFERDIER. Jan Fabre schreef de tekst in 2015 voor de franse actrice Isabelle Huppert. Het hoofdkarakter is een vrouw die hongert naar een zinvol bestaan. Ze kookt met kennis en liefde een gastronomische feestmaaltijd waarbij een volledig rund in zeventien culinaire gerechten gepresenteerd wordt.
Andrej Feskov is een gerenommeerde Russische theater- en filmacteur. Hij speelt met verve The Night Writer, Jan Fabres eerste repertoirevoorstelling in het Bolshoï Drama Theater in Sint-Petersburg. Andrej filmde de lezing in zijn geboortestreek, de Kaukasus.
Vandaag leest IRENE URCIUOLI vanuit haar thuisstad Milaan, LEI ERA ED È, ANCHE (Zij was en zij is, zelfs). Jan Fabre schreef de tekst in 1975. De tekst is geïnspireerd op het werk The Bride Striped Bare by Her Bachelors, Even (The Large Glass) van Marcel Duchamp. Het stuk brengt kunst, wetenschap, verlangen en liefde samen op een absurde en humoristische wijze. De Italiaanse vertaling van Franco Paris werd gepubliceerd bij Editoria&Spettacolo in het boek JAN FABRE TEATO I.
De Italiaanse actrice Irene Urciuoli vervoegde het Troubleyngezelschap in 2018.
ANNY CZUPPER leest in het Frans fragmenten uit de theatertekst DE KONING VAN HET PLAGIAAT (1998-2005). In deze monoloog werkt Fabre de gedachte uit dat kopiëren en herhalen noodzakelijk zijn voor de evolutie en relativeert hij originaliteit en authenticiteit op het gebied van wetenschap, kunst en filosofie.
Anny Czupper is verbonden aan het Troubleyn gezelschap als actrice, als stemcoach en als Franse taalcoach sinds midden jaren negentig. De lezing werd gefilmd door Philippe Weberman.
STELLA HÖTTLER koos de theatertekst ANOTHER SLEEPY DUSTY DELTA DAY (2008) voor haar lezing. Jan Fabre leende de titel van de legendarische countryhit uit 1967 Ode to Billy Joe van Bobbie Gentry. Hij schreef Another Sleepy Dusty Delta Day in de vorm van een brief van een man aan zijn geliefde. Een verhaal over liefhebben en loslaten, over springen in het onbekende oneindige.
Stella Höttler, performer van Troubleyn sinds 2014, leest de tekst in de overweldigende natuur in het hart van Zwitserland. Valentin Oppermann filmde Stella met zijn telefoon tijdens haar tocht door de Emmental vallei.
MARIA DAFNEROS leest in het Engels IK BEN BLOED (2000). Jan Fabre schreef de tekst voor de voorstelling Ik ben bloed, een middeleeuws sprookje die hij in 2001 maakte op uitnodiging van het Festival d’Avignon voor de Cour d’honneur van het Palais des Papes.
Maria Dafneros, actrice en performer van Australische origine, speelde mee in Het is theater zoals te verwachten en te voorzien was (re-enactment 2012) en in De macht der theaterlijke Dwaasheden (re-enactment 2012). Zij filmde de lezing thuis. De geluidsmontage is van Panagiotis Stathatos en de beeldmontage van Julie Declercq.
De theaterteksten van Jan Fabre worden in het Engels uitgegeven door Martin E. Segal Theatre Center in New York.
SVEN JAKIR leest in het Kroatisch LICHAAMPJE AAN DE WAND. Jan Fabre schreef deze theatertekst in 1996, geïnspireerd op interviews met de kunstenaars ORLAN, Rob Scholte en Wim Vandekeybus. Centraal staat de gedachte dat we ons slechts bewust worden van ons lichaam door de blik van de ander.
Sven Jakir speelde mee in De macht der theaterlijke dwaasheden (re-enactment 2012) en in Mount Olympus (To glorify the cult of tragedy), twee historische voorstellingen van Jan Fabre. De lezing werd gefilmd en gemonteerd door Vanja Vascarac.
Jan Fabres theaterteksten werden in het Kroatisch gepubliceerd door ZeKaeM.
DAG TAELDEMAN en FLORIA LOMME, samen FLORDALI, brengen een zomerse, vervreemdende, muzikale improvisatie gebaseerd op een tekstfragment uit HIJ GELOOFDE (1996). Jan Fabre werd voor deze tekst geïnspireerd door het prozagedicht Bénédicta, laquelle est la vraie? van Charles Baudelaire.
Dag Taeldeman is componist en performer voor Troubleyn/Jan Fabre sinds 2001. Hij componeerde muziek voor o.a. Je suis sang, Orgy of Tolerance en Mount Olympus. Floria Lomme versterkt de artistieke ploeg als regie-assistente en als assistent dramaturge sinds 2013. Ze werkte mee aan Tragedy of a friendship en Mount Olympus. FLORDALI is hun artistieke alter ego; samen maken ze surrealistische pop. Afgelopen zomer trokken ze naar Parijs en maakten er hun eerste EP Les 10ièmes, die binnenkort uitkomt.
Hij geloofde verscheen in boekvorm in de anthologie Ik ben een fout, theaterscripts en theaterteksten 1975-2004 bij Uitgeverij Meulenhoff | Manteau.
GIULIA PERELLI leest in Italiaans SIMON, GANGSTER VAN DE KUNST. Een wereldpremière! Deze theatertekst die Jan Fabre in 2011 schreef werd immers nooit eerder vertolkt. De tekst inspireerde Giulia tot het maken van een kortfilm over Simeon de Pilaarheilige en zijn crimineel plan om de de helende en spirituele kracht van de schoonheid in waarde te herstellen.
De film is een eenvrouw-productie van Giulia Perelli, actrice en kunstenares. Ze regisseerde en filmde zichzelf met haar telefoon èn monteerde de film. Giulia speelde mee in Het is theater zoals te verwachten en te voorzien was (re-enactment 2012) en in De macht der theaterlijke dwaasheden (re-enactment 2012), twee historische meesterwerken van Jan Fabre. Simon, gangster van de kunst werd door de Italiaanse uitgever Editoria&Spettacolo gepubliceerd in het boek Jan Fabre, Residui e altri testi.
De gelauwerde Sloveense acteur SANDI PAVLIN leest een fragment uit de theatertekst REQUIEM VOOR EEN METAMORFOSE (2006). Jan Fabre draagt deze tekst op aan zijn overleden ouders, Edmond Fabre en Helena Troubleyn. Het is een eerbetoon aan alle zorgverleners die professioneel verbonden zijn met de dood.
Sandi Pavlin speelt de rol van Dokter-filosoof, een personage dat reflecteert over het leven, de dood en de metamorfose. Requiem voor een metamorfose is een dodenmis, een levendig feest ter ere van de doden. Jan Fabres theaterteksten worden in Slovenië gepubliceerd door ZAVOD EXODOS.
MARINKO LES, in het Engels, ENGEL VAN DE DOOD (1996). Jan Fabre werd voor deze theatertekst geïnspireerd door de androgyne kunstenaar Andy Warhol. Het personage leeft met een dubbele identiteit, verscheurd tussen openbare roem en anonimiteit.
Acteur Marinko Les speelde in Requiem voor een metamorfose, de voorstelling die Jan Fabre in 2007 creëerde voor de bekende Felsenreitschule van de Salzburger Festspiele. De theaterteksten van Jan Fabre worden in het Engels uitgegeven door Martin E. Segal Theatre Center in New York.
Deze week leest PIETRO QUADRINO, performer bij Troubleyn sinds 2012, in het Italiaans, UNA TRIBÙ, ECCO QUELLO QUE SONO (Een stam, dat ben ik). Het is Jan Fabres eigenzinnige poëtische kijk op het werk van de theaterdenker en visionair Antonin Artaud. Jan Fabre schreef de tekst in 2004 in opdracht van Eric Sleichim en het Bl!ndman saxofoonquartet voor de voorstelling Men in Tribulation. De theaterteksten van Jan Fabre worden in Italië gepubliceerd door Editoria&Spettacolo.
Deze week leest KASPER VANDENBERGHE, performer bij Troubleyn sinds 2008, in het Nederlands, WIE SPREEKT MIJN GEDACHTE? Hij fietste hiervoor tot bij STEF KAMIL CARLENS, componist en muzikant, die de lezing filmde en er muziek aan toevoegde die hij componeerde voor Fabre’s voorstelling De Nachtschrijver. Tom Denoyette monteerde.
Deze monoloog, die Fabre in 1980 schreef voor iemand met gevoelige oren en gevoelige oren, kreeg als ondertitel BLOODY ELECTRICITY. RABBIT IN SPACE. Het personage maakt zichzelf gek met zijn rondtollende gedachten, een gevoel dat je misschien herkent in deze bizarre tijden waarin sociale contacten veelal tot online ontmoetingen beperkt worden.
ANTONY RIZZI, performer bij Troubleyn sinds 1993, nodigt u uit in zijn huis in Frankfurt èn in zijn uitbundige verbeeldingswereld met zijn lezing van DRUGS KEPT ME ALIVE. Het werd een home-movie, gespeeld en gemonteerd door Antony Rizzi en gefilmd door Alessandro Costagliola. Jan Fabre schreef deze tekst in 2011, gebaseerd op Antony's persoonlijk verhaal: zijn moedige dans met hiv-seropositiviteit, dat andere visrus waarmee we sinds midden jaren 80 hebben moeten leren leven. Fabre en Rizzi leerden elkaar kennen bij Ballet Frankfurt van William Forsythe toen Fabre daar in 1990 de choreografie 'The sound of one hand clapping' maakte.
De Italiaanse IRENE URCIUOLI leest vanuit haar kamer in Milaan, een theatertekst van Jan Fabre uit 2010: ABBIAMO BISOGNO DI EROI, ADESSO ! (We need heroes now!) Op 12 september 2001, voor Ground Zero in New York, werd een groep mensen gefotografeerd met een spandoek waarop stond WE NEED HEROES NOW. Irene leest deze tekst als eerbetoon aan alle zorgdragers die zich wereldwijd, met hart en ziel, met lijf en leden, in de Coronastrijd wierpen. De tekst werd in 2015 uitgegeven door Editoria&Spettacolo in een vertaling van Franco Paris.
ANNY CZUPPER, sinds 1999 actrice bij het gezelschap, leest in het frans LA SAGE FEMME (De vroedvrouw), een nooit uitgevoerde theatertekst. Jan Fabre schreef deze tekst in 2007 voor Pina Bausch, na een avondje uit met Pina in een restaurant in Antwerpen. Het stuk werd in 2011 uitgegeven door L'Arche, in een vertaling van Marie-Amélie Leon en Rudolph Rach.
