Belgian rules/Belgium rules

Welkom in België!
Bienvenue en Belgique!
Willkommen in Belgien!

Volg het creatieprocess op de voet via 
www.belgianrules.be

Theater lag aan de grond van de geboorte van dit kleine land, en theater is wat dit kleine land blijft. België is een land dat barst van bureaucratie en geforceerde vormelijkheid. Een artificiële staat met haken en ogen in elkaar gestoken, als platform gebruikt voor anderen hun oorlogen. Iedereen (en niemand) spreekt drie talen. Drie gewesten verkappen en verkavelen dit minuscule grondgebied. Welkom in Absurdistan!

Belgen laven zich aan het leven. Ze genieten gulzig, (vr)eten veel en vaak. Friet! Bier! Wafels en chocola! Ze vieren het vlees. In fanfare en feest geloven ze. Daar wordt gedanst met de dood, met maskers en carnaval. Deze dwergstaat is groots in reuzenstoeten.

Meer dan het woord, is het beeld hier de gids. Een klein land dwingt je ver voorbij grenzen te kijken. Verbeelding is altijd hun vluchtroute geweest. Grijze luchten en regen vormen een dankbaar doek. Visuele kunst tiert daar welig.

Belgen strippen de realiteit. Ze delen de eeuwige knipoog met hun beminde figuren uit de bande dessinée. Met speelse humor ontmantelen en wapenen zij tegelijkertijd. Ironie, maar nimmer cynisme, vormt het harnas aldaar. De Mannekes pissen er in het rond. Niemand lacht zo luid met hen als zijzelf.

België is een land van surrealisten. Sur-reëel en sub-versief. Belgen bewegen en stapelen op, achter, onder en naast de werkelijkheid. Oh dierbaar België, schijnheilig land der vaderen. Ceci n’est pas un pays.

Dit doorschuifland is een koele minnaar van koning en bestuur. Er leeft een ras van plan-trekkers en foefelaars. Ze buigen de wet, rekken en strekken de regels. Zelfredzaamheid en onafhankelijkheid zit hen in het Belgenbloed.

Maar ze zijn vredevolle anarchisten. Tussen pot en pint, met open geest en open blik, klinkt het credo van het compromis. Ze wroeten – met de kuiten in de klei, in het stugge patattenland.

Belgen zeulen een baksteen in de maag mee. Met bloemenperken en gordijnen bewaken zij hun soevereiniteit en eigenheid. Leve die legendarische lelijkheid! Breken door die bananenglimlach blijkt niet makkelijk. Maar onder die egelstekels, achter dat eeuwige zuchten, hebben ze een zacht en aaibaar vel.

Laat u niet vergissen door de vlaggen en het vaandelzwaaien; door het knetterende knalfeest waarop u bent uitgenodigd. Geen verhaal over nationalisme brengt de parabel van dit bizarre koninkrijk. Wel een verhaal over de totale afwezigheid van nationalisme. Belgen zijn trots op hun gebrek aan trots.

Dit mismaakte, misplaatste, misvormde land vormt het magnifieke midden van Europa. Duw de rolluiken omhoog en vind een venster op dit laconieke land. Kijk door het raamkozijn en zie veel van de wereld ver daarbuiten.

Jan Fabre brengt een ode aan zijn land. Zoals Fellini zijn "Roma" maakte, wil Fabre zijn complexe, maffe land vieren. Hij doet dat in de taal het meest geschikt om de geest van deze glibberige staat te grijpen: die van theater, die van het beeld. Een internationale cast van performers en muzikanten zoekt mee naar de Belgische identiteit en vertaalt deze naar een reizende dans- en theatervoorstelling. Chansonnier Raymond van het Groenewoud schrijft enkele lijfliederen voor deze voorstelling. Auteur Johan de Boose tekent voor de tekst.

Inferno Magazine 22/10/18